جزییات توطئه برای خزر

چه کسانی به دنبال مسدود کردن مرز ایران و ارمنستان هستند؟

با توجه به مزاحمت هایی که در سال های گذشته دولت باکو در مسیر ارتباط زمینی ایران به ارمنستان و روسیه ایجاد کرده بود، تغییر در وضعیت حاکمیتی قره باغ می تواند چالشی برای تهران به ویژه در زمینه تکمیل دسترسی جاده ای کریدور شمال جنوب از خلیج فارس تا روسیه باشد.

با توجه به مزاحمت هایی که در سال های گذشته دولت باکو در مسیر ارتباط زمینی ایران به ارمنستان و روسیه ایجاد کرده بود، تغییر در وضعیت حاکمیتی قره باغ می تواند چالشی برای تهران به ویژه در زمینه تکمیل دسترسی جاده ای کریدور شمال جنوب از خلیج فارس تا روسیه باشد.

ایرنا نوشت: اندیشکده آمریکایی «بنیاد هریتیج» اعتقاد دارد کشورهای غربی در همکاری با ترکیه و جمهوری آذربایجان می توانند با بستن دسترسی ایران و روسیه از طریق خاک ارمنستان، مسیر کریدور میانی را از طریق دریای خزر و قزاقستان به سمت چین باز کنند.

موضوع قره باغ و تنش های سرزمینی بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان تاثیر قابل توجهی بر برنامه ها و طرح های جمهوری اسلامی ایران به خصوص در ارتباط با مسیرهای ارتباطی دارد.

مقام های عالی رتبه جمهوری اسلامی ایران بارها تاکید کرده اند که تغییر مرزهای سرزمینی بین کشورهای شمال غربی ایران را خط قرمز خود می دانند.

با توجه به مزاحمت هایی که در سال های گذشته دولت باکو در مسیر ارتباط زمینی ایران به ارمنستان و روسیه ایجاد کرده بود، تغییر در وضعیت حاکمیتی قره باغ می تواند چالشی برای تهران به ویژه در زمینه تکمیل دسترسی جاده ای کریدور شمال جنوب از خلیج فارس تا روسیه باشد.

اکنون اندیشکده های آمریکایی سعی دارند با باز کردن پای آمریکا و اروپا به موضوع با هدف دسترسی به منابع گازی قزاقستان و ترکمنستان همین خواسته را عملی کنند.

با این وجود رقابت های ژئوپلیتیک در منطقه به ویژه تلاش اروپا برای جایگزین کردن انرژی روسیه در کنار کاهش نفوذ و قدرت چین موجب شده است که اروپا و آمریکا برنامه هایی را با میدان داری ترکیه برای منطقه طراحی کنند.

همراهی و کمک اردوغان به باکو در جنگ علیه ارمنستان و سفر « نانسی پلوسی » به ارمنستان با اتفاق سومی همراه شد که همان دیدار رهبران ترکیه، ارمنستان و جمهوری آذربایجان بود و گفته می شود در نبود ایران و روسیه توافقاتی هم صورت گرفته است.

«نیکول پاشینیان» نخست وزیر ارمنستان و «الهام علی اف» رییس جمهوری آذربایجان به تازگی در حاشیه یک اجلاس اروپایی با یکدیگر دیدار کردند.

رسانه ها اعلام کردند توافق‌های اولیه میان دو کشور بر سر پیمان صلح، تعیین مرزهای دو کشور با مداخله فرانسه و پایان درگیری های بیش از سه دهه ای آن ها بر سر قره باغ صورت گرفته است.

غرب به دنبال ایجاد گذرگاه میانی از دریای خزر

اتاق های فکر غربی اکنون به منظور کاهش راه های ارتباطی روسیه، تاکید می کنند که کریدور میانی (Middle Corridor) از کشورهای ترکیه، جمهوری آذربایجان و از طریق دریای خزر به قزاقستان می تواند به اروپایی ها به همان اندازه کریدور شمالی که تحت کنترل روسیه قرار دارد، خدمت کند.

در این چارچوب غرب انتظار دارد تا پکن برای توسعه کریدور میانی هم تلاش جدی انجام دهد تا کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی به چین متصل و وابسته شوند.

اندیشکده آمریکایی «بنیاد هریتیج» در گزارشی تحلیلی با عنوان «غرب باید از کریدور میانی استقبال کند» به بررسی این موضوع پرداخته و آورده است: تهاجم «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه به اوکراین، اروپایی ها را برای یافتن تامین کنندگان جایگزین گاز طبیعی به تکاپو انداخته است، ضمن آنکه زنجیره تامین کالا بین اروپا و آسیا را به شدت مختل کرد. کشورهای اروپایی برای کاهش وابستگی خود به روسیه و چین و افزایش اختلالات ناشی از رویارویی احتمالی با آنها باید خارج از چارچوب مورد نظر این دو کشور فکر کنند و به دنبال راه های جدیدی برای بازیابی امنیت انرژی و تنوع بخشیدن به خطوط بین المللی حمل و نقل زمینی خود باشند.

یکی از گزینه‌های امیدوارکننده، انتقال صادرات و اتصالات انرژی از طریق «کریدور میانی» است که قزاقستان را از طریق دریای خزر، جمهوری آذربایجان و گرجستان و از طریق دریای سیاه به ترکیه و اروپا وصل می کند.

گذرگاه میانی که به عنوان مسیر حمل و نقل بین‌المللی ترانس خزر (TITR) هم شناخته می‌ شود، می‌ تواند مانند کریدور شمالی که تحت کنترل روسیه قرار دارد و تا همین اواخر مسیر ترجیحی برای حمل و نقل ریلی بین اتحادیه اروپا و آسیا بود، به اروپایی‌ ها کمک کند.

طبق ادعای هریتیج، چین در گذشته امیدوار بود که کریدور میانی یا ترانس خزر را به عنوان بخشی از طرح توسعه کمربند و جاده (BRI) در انحصار خود درآورد اما کشورهای این مسیر به شدت نسبت به مشارکت پکن محتاط شده اند.

از نظر این تحلیل، کریدور میانی ممکن است ارزان‌ ترین مسیر حمل ‌و نقل نباشد اما در دنیای پرتلاطم و جنجالی کنونی که تنوع زنجیره‌ های تامین در آن ریسک کشورها را کاهش می ‌دهد، می‌تواند گزینه ای عملیاتی و مقرون ‌به ‌صرفه باشد. البته اجرای این مسیر با چالش هایی همراه است.

هیچ اتحادیه گمرکی، هماهنگی تعرفه ای یا یکپارچگی دیجیتال فراملی در میان کشورهای گذرگاه میانی وجود ندارد. همچنین زیرساخت های کافی برای جا به جایی حجم انبوه کالاهای حمل شده در مسیر شمالی موجود نیست. برای نمونه زیرساخت های فعلی تنها می تواند حدود ۵ درصد از تجارت ریلی بین قاره ای را جا به جا کند.

علاوه بر این، کریدور میانی مسیر پیچیده تری است که برای عبور کالا از دریای خزر و دریای سیاه به مراکز انتقال دریایی نیاز دارد. انجام این امور بدون تردید با هزینه های زیادی همراه است و زمان تحویل کالا را طولانی می کند. اما به هر صورت پیشرفت هایی حاصل شده است.

گذرگاه میانی و قدرت های شرق و غرب

در چند ماه گذشته جمهوری آذربایجان، گرجستان، قزاقستان و ترکیه هماهنگی هایی را در زمینه تسهیل و یکپارچه سازی حمل و نقل و ارائه یک بستر سایبری تکمیل شبکه جدید ریلی و همکاری گمرکی و ترانزیتی بیشتر کالا انجام داده اند.

براساس تحلیل این اندیشکده آمریکایی، ترکیه نقش اصلی را در معادله ژئوپلیتیکی کریدور میانی ایفا می کند و پس از جنگ دوم جمهوری آذربایجان در قره باغ نیز نفوذ خود را در آسیای مرکزی گسترش داده است.

موقعیت جغرافیایی جمهوری آذربایجان هم در راستای ارزیابی های آنکارا در مسیر تقویت ارتباط چین با اروپا است. با این حال، روسیه و ایران همچنان اهرم اقتصادی و نظامی بیشتری نسبت به ترکیه بر کشورهای آسیای مرکزی دارند.

اهمیت باکو برای آمریکا

اتاق فکر فوق در تحلیل دیگری به رویکرد واشنگتن به شرایط منطقه پرداخت و ضمن انتقاد از رئیس مجلس نمایندگان آمریکا نوشت، «نانسی پلوسی» در تثبیت نقش خود به‌ عنوان تعقیب‌کننده بحران جهانی به سرعت خود را به ارمنستان رساند و در آنجا جمهوری آذربایجان را به دلیل آنچه «حملات غیرقانونی و مرگبار» خواند، محکوم کرد. در همین حال، «آدام شیف» هم قطعنامه ای غیر الزام آور در محکومیت جمهوری آذربایجان ارائه کرد. البته این ابتکارات به تلاش‌های فعال و تهاجمی لابی‌گری ارمنی های دور از وطن در ایالات متحده مربوط می شود.

در بخشی از این تحلیل آمده است: ارمنستان دست نشانده روسیه پوتین نیست اما میزبان هزاران سرباز روسی و حداقل دو پایگاه نظامی آن است. ارمنستان دوستی نزدیکی با ایرانیان دارد. بنابراین، در کل، پلوسی عجله کرد تا متحد نزدیک روسیه و ایران را دلداری دهد.

در مقابل، جمهوری آذربایجان پس از تهاجم روسیه، گاز طبیعی خود را از طریق کریدور گازی جنوبی به اروپا فرستاد تا زمستان سخت پیش رو را پشت سر بگذارد. باکو هیچ کمکی به روس ها نمی کند؛ به ایرانی ها خیلی نزدیک نمی شود و نسبت به سرمایه گذاری های چینی محتاط است.

طبق تحلیل فوق از منظر غرب، جمهوری آذربایجان برای ثبات بلندمدت منطقه اهمیت فزاینده ای دارد، پس غرب به ویژه آمریکا باید نقش پررنگ تری را در منطقه و رفع تنش ایروان – باکو ایفا کند؛ آن هم درست در زمانی که بزرگ ترین حامی ارمنستان یعنی روس ها در جاهای دیگر مشغول هستند. تا زمانی که ایروان و باکو به توافق رسمی مشترک نرسند، جنگ هرگز متوقف نخواهد شد.