شهرستان فیروزکوه در چنبره محرومیت ها

برای شناختن فیروزکوه باید مقداری از جغرافیا و داشته هایش را به طور فشرده برای خوانندگان بازگوکرد. دانستن این موارد به یقین راهنمای خوبی است برای پرسش مهمی وآن این که شهرستان فیروزکوه با این اوصاف مناسب چرا تا این اندازه با محرومیت ها دست و پنجه نرم می کند؟

برای شناختن فیروزکوه باید مقداری از جغرافیا و داشته هایش را به طور فشرده برای خوانندگان بازگوکرد. دانستن این موارد به یقین راهنمای خوبی است برای پرسش مهمی وآن این که شهرستان فیروزکوه با این اوصاف مناسب چرا تا این اندازه با محرومیت ها دست و پنجه نرم می کند؟

شهرستان فیروزکوه از شمال و شرق به شهرستان سوادکوه دراستان مازندران ، از جنوب و جنوب شرقی به شهرستان مهدیشهر در سمنان و از غرب به شهرستان دماوند مربوط می گردد. این شهرستان با این محدوده جغرافیایی همه چیز را در خود نهفته دارد که به زودی به برخی از آن ها اشاره خواهد شد. با این اوصاف معلوم نیست که چرا این همه محرومیت را تجربه می کند؟. شهرستان فیروزکوه در سال ۱۳۰۴ به شهر تبدیل شد بدین معنا که شهرداری در آن جا تاسیس و با عنوان بلدیه آغاز به کار کرد. فیروزکوه یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران شناخته می شود و بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، ۱۷ هزار و چهارصد و پنجاه و سه نفر جمعیت دارد. درجه شهرداری این شهرهم 7 اعلام شده است. شهرستان فیروزکوه از دو بخش برخوردار است بخش ارجمند بخش مرکزی و چند دهستان دارد به نام های پشتکوه ، حلبرود ، دو بلوک ، شهرآباد وقزقانچای . مهم ترین فعالیت های مردم روستاهای اطراف دامپروری ، کشاورزی و زنبورداری است. این شهرستان مانند هر شهر و دیاری دیگر مناطقی که حیات وحش در آن وجود دارند دارا است . به لحاظ آب از منابع خوبی برخوردار است. جاذبه های گردشگری مهم و فراوانی دارد. تنگه واشی یکی از مهم ترین آن است که محل توریستی است که شهرت کشوری یافته ودر اطراف فیروزکوه واقع است. غار بورنیک که در روستای هرنده واقع است. چشمه آب معدنی خمده ، قلعه لاجورد، حبلرود وبالاخره منابع و معادن بسیاری که بعدها در این باره سخن خواهیم گفت . همان گونه که بیان شد دامداری ، کشاورزی و زنبورداری از مهم ترین فعالیت های مردم این منطقه می باشد. اما برغم همه این داشته ها فیروزکوه در فقر مطلق و محرومیت به سر می برد. بسیاری از مواقع برخی می گفتند ومعتقد بودند مسئولانی که از بیرون و به عبارتی دیگر غیر بومی در این منطقه فعالیت می کردند مسئول عقب افتادگی این شهر هستند. حال که وضعیت به گونه‌ای بهتر شده است و مسئولان این منطقه را بومی ها تشکیل می دهند وضعیت کماکان به همان صورت سابق است. با اینکه انگیزه برای ساختن فراوان است. اما پرسش اساسی کماکان این است که  چرا فیروزکوه از حالت محرومیت به در نمی آید؟ شاید دلایل فراوانی داشته باشد در این مقال نمی توان به همه آن اشاره کرد. ما اکنون درباره شهری سخن می گوییم که صد سال قدمت دارد بدین معنا که شهرداری در آن تاسیس شده است. اما منهای شهرداری، یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران محسوب می شود. آیا کسی باور می کند بودجه شهرداری فیروزکوه برای ساخت و ساز و امور عمرانی منطقه نسبت به شهر های مشابه آن بسیار پایین و از کاستی فراوان برخوردار باشد؟ آیا تا به حال کسی فکر کرده است شهری که به لحاظ خوش آب و هوا بودن و یا منطقه‌ای سردسیر بودن هر روز در رسانه های دیداری ، شنیداری و مکتوب از آن سخن گفته می شود تنها یک بیمارستان داشته باشد؟ آیا مسئولان اجرایی که در تهران نشسته اند اطلاعات و آگاهی لازم را در این خصوص ندارند که فیروزکوه یک استخر برای بیمارانی که پزشک آنان را مجبور به انجام ورزش آبی و رفتن به استخر کند را ندارد؟ در اینجا درباره استخرها، ورزشگاه ها و سونوگرافی ها و بیمارستان ها  سخن گفته نمی شود واز ده تا و پنج تا نیست بلکه سخن و صحبت از یکی و دوتاست. یعنی این امور در این شهر به این اندازه یافت نمی شود. آیا کسی باور می کند که سونوگرافی برای بیماران نه در بخش خصوصی ونه در بخش دولتی به صورت فعال ندارد؟ فیروزکوه شهری است که به سمنان ، تهران و مازندران متصل می شود و در جای بسیار خوبی واقع شده است تفریحگاه های فراوانی دارد همان طوری که قبلاً از آن نام برده ایم تنگه واشی و مراکز دیدنی و جاذبه های دیگر سرمایه گذاری در آن صورت نگرفته است تا فوایدی برای شهرداری داشته باشد . سرمایه‌گذاران به منطقه نمی آیند بر حسب شنیده ها و نوشته ها مسئولان منطقه ای سخت در تلاشند اما نتایج چندانی به بار نیامده است. حوزه انتخابیه فیروزکوه و دماوند یکی است چند دوره نماینده مردم فیروزکوه از خود فیروزکو بوده و تلاش های فراوانی این نماینده برای منطقه کرده است. اما تلاش یک نفر برای شهری که در چنبره محرومیت ها افتاده کافی و پاسخگو نیست. برخی کارشناسان علت عدم پیشرفت فیروزکوه را مهاجرت می دانند و خوش نشینی در تابستان ، اگر این فرضیه هم درست باشد شهردار می تواند مناطقی را سرمایه گذاری کند و از طریق آن برای خود منابع درآمدی ایجاد کند و کسانی که از تهران واستان های دیگر برای تفرجگاه های فیروزکوه می آیند تنها چیزی که برای از دست دادن مشکل ندارند پول است. بنابراین با این سرمایه گذاری می تواند وضعیت شهر را تغییر دهد و فراتر از آن این که دولت ، فیروزکوه را دربیخ گوش خود دارد می تواند با بودجه های استانی و ملی برای این شهر فکری کند. اگر امکانات و عوامل پدیدآورنده ی زندگی مناسب در شهر فراهم باشد کسی این امکانات را رها نمی‌کند و در شهرهای شلوغ و پر از

ازدهام حضورنمی یابد زیرا شکی نیست که شهرو شهرنشینی به نوعی مردم را خسته کرده و در جستجوی محیط آرام و خوش آب و هوا هستند. اگر سری به مراکز ورزشی بزنیم وضع جوانان این شهر بهتر از سایر امور نیست. زیرا یکی از مهم ترین عامل پیشرفت در هر جایی جوانانی هستند که مهاجرت می کنند مهاجرت از این شهر به شهرهای دیگر و در جستجوی کار. اگر امکانات فعالیت در عرصه های مختلف کشاورزی ، دامپروری و زنبورداری و ده‌ها امور دیگر که می تواند به توسعه اقتصادی منطقه بیانجامد فراهم بود نیازی به مهاجرت به شهرهایی مانند قائمشهر ، ساری و بعضی از شهرهای حومه سمنان و دماوند و تهران نبود و جوانان این مرز و بوم در همین منطقه برای آبادی سرزمین و منطقه شان فعالیت می کردند. این یادداشت به منزله تلنگری است تا مسئولان در مناطق مختلف ایران در یابند که فیروزکوه فقط آب و هوای گرم و سرد و معتدل ندارد بلکه بسیاری از امکانات در آن نهفته است که به روز رسانی نشده و سرمایه گذاری در آن صورت نگرفته است. نکته جالب آن است شهری که کم برخورداراست از ساعت 16 بعد از ظهر به بعد به حالت تعطیلی در می آید. اما اجاره بها برای خانه و مغازه ها شاید شباهتی بسیار زیاد به تهران و شهرهای بزرگ دیگر دارد. مردم منطقه یعنی شهر فیروزکوه برای یافتن خانه در فصل جابجایی با مشکل مضاعف مواجه اند چراکه درآمدی بهتر از آن وکاری مناسبتر از آن پیدا نمی شود.