در حالی که هنوز سوری‌ها مشغول امدادرسانی به زلزلزه‌زده‌ها بودند، اسرائیل تصمیم گرفت نبرد بین جنگ‌ها را پس از یک وقفه کوتاهِ کمتر از دو هفته‌ای از سر بگیرد. به نظر می‌رسد انگیزه اصلی این تصمیم کاروان‌های امدادرسانی بود که از عراق، لبنان و ایران به سوریه در حرکت بوده و هرگز با استراتژی اسرائیل در جلوگیری از هرگونه ارتباط غیر نظامی میان طرف‌های محور مقاومت همخوانی نداشته بلکه به شدت با رویکرد فشار حداکثری غرب بر دمشق سازگار است، هدف تاکتیکی دیگر تل‌آویو جلوگیری از استفاده دشمنانش از شرایط ضعیف داخلی آن برای آغاز ابتکارعمل‌هایی است که تهدید بزرگی برای امنیت و وجودش محسوب می‌شوند.