نشریه فارن‌پالیسی نوشته: چه این موضوع را باور داشته باشید که ایالات متحده در حال افول نسبی است و چه چنین چیزی را باور نکنید، یک نکته واضح و مشخص وجود دارد- و آن این که بقیه جهان طوری رفتار می‌کنند که گویی افول آمریکا واقعی است. بله، کاخ سفید همچنان قدرتمندترین ارتش جهان را دارد و بر بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا حکمرانی می‌کند، اما شمار فزاینده‌ای از قدرت‌های به اصطلاح متوسط به دنبال این هستند که ببینند چگونه می‌توانند از تغییر و تحول نظم جهانی استفاده کنند.
نمونه شماره یک این کشورها می‌تواند هند باشد. دهلی‌نو به تازگی به طور فزاینده‌ای در صحنه جهانی قاطعانه عمل کرده و حتی اگر از طریق افزایش چشمگیر خرید نفت تحریم شده روسیه نیز شده باشد، در حال افزایش روابط دفاعی و تکنولوژیک خود با واشنگتن است. در این میان نکته مهم این است که هیچ‌کس حتی سعی هم نمی‌کند که این کشور را متوقف کند و در عوض به نظر می‌رسد که همه می‌خواهند اقتصاد بزرگی که در سال‌های اخیر سریع‌ترین رشد را داشته، در گروه آن‌ها حضور داشته باشد.
پیش از آغاز انتخابات سال جاری هند- که چنان بزرگ خواهد بود که برنامه‌ریزی شده مرحله رای‌گیری از آوریل تا ژوئن در بیش از شش هفته برگزار شود- به نظر می‌رسد که این روزها لحظه مناسبی است برای درک آن‌چه که این کشور ۱.۴ میلیارد نفری را جان می‌بخشد.
هند همیشه یک دموکراسی بعید جلوه کرده است. در سال ۱۹۴۷ پدران بنیانگذار دموکراسی هند مجموعه‌ای از ایالت‌ها را که بسیاری از آن‌ها دارای زبان‌ها، فرهنگ‌ها و غذاهای مختلفی بودند، در یک اتحادیه به هم پیوند زدند. این کشور جدید قرار بود یک جمهوری سکولار و دموکراتیک باشد. در واقع ایده هند دموکرات در بدو ایجاد چشم‌انداز وحدت‌بخش خود را در اولویت دموکراسی لیبرال بر هر فرهنگ یا دین خاصی قرار داد.
همان‌طور که در مقاله اصلی این مجموعه مقالات درباره هند آمده، در حال حاضر این موضوع در آستانه تغییر قرار گرفته است. هند ممکن است هنوز دموکراتیک باشد، اما در زمان نخست‌وزیری نارندرا مودی فرهنگ و مذهب بر سکولاریسم تفوق پیدا کرده است. در واقع در سال‌های اخیر هند در حال تبدیل به یک کشور هندو بوده است. با این حال در حالی که جهان اغلب این تغییر را به عنوان یک تغییر از بالا به پایین می‌بیند که توسط یک سیاستمدار کاریزماتیک رهبری می‌شود، من اما می‌خواهم فاکتورهایی را که این روند را تحریک می‌کنند، بازشمارم- که اولی این واقعیت است که مودی در واقع در حال تحقق چشم‌اندازی است که در یک قرن گذشته در هند وجود داشته و دومی هم این است که موفقیت این پروژه ممکن است به همان اندازه عرضه ناشی از تقاضایی نیز باشد که در جامعه هند وجود دارد. در حقیقت نارندیرا مودی اگر برای سومین بار برنده شود، هند غیرلیبرال نه یک اتفاق ناهنجار یا غیرمترقبه یا ناگوار، بلکه یک اتفاق طبیعی و بهنجار خواهد بود.
البته هیچ یک از این تغییرات یا دستاوردها بدون رشد اقتصادی امکان‌پذیر نخواهد بود. آرویند سوبرامانیان مشاور ارشد اقتصادی سابق مودی در این زمینه استدلال می‌کند که دلایل خوبی برای خوش‌بینی درباره چشم‌انداز مالی هند وجود دارد. اما حتی او هم در عین حال دلایلی برای احتیاط پیدا می‌کند. علاوه بر او، جاش فلمن یکی از مقامات سابق صندوق بین‌المللی پول مستقر در هند نیز بر این موضوع تأکید کرده که چگونه دهلی‌نو برای الگوبرداری از رشد پایداری که چین برای چهار دهه ادامه داده، هنوز و همچنان اصلاحات مهمی باید انجام دهد./شفقنا