تحلیلگران نظامی آمریکایی می‌گویند، با وجود اینکه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه بارها واشنگتن را به راه انداختن جنگ نیابتی در اوکراین – از جمله جدیدترین مورد آن در هفتم ژوئیه – متهم کرده است، کاملاً در این مورد اشتباه نمی‌کند.
پایگاه کریسچن ساینس مانیتور در مطلبی آورده است: «اما تعریف جنگ نیابتی در حقوق بین‌الملل سست است و بسیاری می‌افزایند اینکه آیا آمریکا درگیر چنین جنگی با روسیه است یا نه مهم‌تر از این است که آیا آمریکا و متحدانش در ناتو می‌توانند با خطوط قرمز همچنان بدون اینکه باعث انتقام‌جویی روسیه و کشیده شدن رسمی این ائتلاف به این جنگ شوند، بازی کنند یا خیر.
شان مک فیت، یک استاد دانشگاه دفاع ملی آمریکا و از نیروهای سابقا خدمت کرده در ارتش این کشور می‌گوید: اگر از وکلا یا یک ژنرال نظامی بپرسید، همه آنها در مورد اینکه آیا جنگ اوکراین یک جنگ نیابتی است یا خیر، پاسخ متفاوتی دارند. این بسیار نسبی است. پاسخ این است که در اینجا غرور ولادیمیر پوتین به پایان می‌رسد و سیاست خارجی روسیه آغاز می‌شود. این یک خط متحرک است که بسیار به استنباط بستگی دارد.
او می‌افزاید: در حالی که آمریکا و ناتو به صورت آشکارا برخی از خطوط قرمز را زیر پا می‌گذارند، ما باید این کار را انجام دهیم. تا به امروز، این امر مستلزم بهره‌برداری از یک چاه عمیق نبوغ برای انجام هر کاری از رساندن تسلیحات به نیروهای جنگجو گرفته تا آموزش دادن به آنها در خارج از میدان جنگ بوده است.
بسیاری از تحلیلگران نظامی می‌گویند، همچنان که جنگ در اوکراین به بن‌بست رسیده تدابیر “پنهان” نیز باید به طور فزاینده‌ای وارد عمل شوند. دکتر مک‌فیت می‌گوید: ما باید در این جنگ زیرکانه با حداکثر انکارپذیری قابل قبول بجنگیم. ما مه‌گرفتگی در جنگ را لایه‌بندی می‌کنیم و برای گذشتن از خط قرمزها از آن عبور می‌کنیم.
در عین حال، این امر لزوماً مستلزم پاسخ به چند سؤال سخت در مورد اینکه ناتو تا چه حد مایل است برای کمک به پیروزی کی‌یف پیش رود .آنتونی فاف، استاد پژوهشگر استراتژی، حرفه نظامی و اخلاق در مؤسسه مطالعات استراتژیک در کالج جنگ ارتش آمریکا می‌گوید: این که بگوییم آمریکا و اوکراین نفعی مشترک در تضمین ناتوان کردن روسیه در انجام تجاوزات آتی دارند یک مساله است اما نوع هزینه‌هایی که ممکن است مایل باشیم برای آن چیزها بپردازیم مساله‌ای بسیار متفاوت است.
هنگامی که جنگ در اوکراین شروع شد، جان اسپنسر سرهنگ بازنشسته توصیه‌هایی را در توئیتر برای غیرنظامیانی که می‌خواستند “بیرون بروند و در برابر حمله روسیه به هر نحو ممکن مقاومت کنند” منتشر کرد.
توئیت‌های اسپنسر که مسئول مطالعات جنگ شهری در انستیتوی جنگ مدرن وست پوینت بوده و دو ماموریت جنگی را در عراق انجام داده، در غالب یک دفترچه دستور العمل “راهنمای مدافع شهری” جمع‌آوری و توسط دولت اوکراین به صورت آنلاین منتشر شد.
اسپنسر در ضمن ارائه اسلحه و مشاوره به اوکراین، در مورد اینکه آیا این جنگ واجد شرایط جنگی نیابتی است یا خیر، نظری فلسفی دارد. او تاکید کرد: تعریف “نیابت” بسیار سست است. واضح است که اوکراین برای ما، برای اروپا و برای دموکراسی با روسیه می‌جنگد. وقتی ما به آنها اسلحه می‌دهیم، این چه تفاوتی با تسلیح مجاهدین (افغانستان) دارد؟
او می‌گوید: اینطور نیست که آنها از کسی بخواهند برای آنها بجنگد. و این طور هم نیست که ما نیروهایی نیابتی را برای شروع و جنگیدن در قبال جنگ‌هایی که در غیر آن صورت درگیرش نمی‌شدند، تسلیح کنیم.
دکتر مک فیت اظهار کرد: لهستان و رومانی همچنین می‌توانند میزبان پایگاه‌هایی متعلق به ناتو که از طریق آنها چریک‌های اوکراینی می‌توانند مخفیانه از مرز عبور کنند، باشند. ما آنها را مسلح و تجهیز می‌کنیم و به آنها استراحت می‌دهیم. ما آنها را زنده نگه می‌داریم. و تا زمانی که آنها زنده هستند، پوتین برنده نیست.
بر اساس برآورد او، تدابیر بی‌پروا، شامل این هستند که ناتو ” اقدام به استقرار آشکار سربازان در اوکراین، یا به کارگیری نیروها در هوا در دریا کند. اگر خودروها یا کشتی‌های ناتو هدف شلیک قرار بگیرند این می‌تواند ناتو را رسماً وارد آن جنگ کند و این واقعاً خبر بدی است، به‌ویژه اگر که پوتین فکر کند که می‌تواند به نام دفاع از یک جنگ هسته‌ای محدود شانه خالی کند.
در این جنگ موجودیتی، اوکراین حاضر است بهای بسیار بالاتری نسبت به ناتو برای آزادی خود بپردازد. دکتر فاف از کالج جنگ ارتش آمریکا اظهار کرد: بنابراین، با توجه به حمایتی که آمریکا و ناتو به کی‌یف ارائه می‌کنند، آنها باید خطاب به ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین نسبت به موافقت‌ها و مخالفت‌های ائتلاف از بابت اقداماتی که می‌تواند انجام دهد، صریح باشند.
به عنوان مثال، نیروهای اوکراینی اخیرا به لطف دولت آمریکا پیشرفته‌ترین سیستم تسلیحاتی را که تا به امروز دیده‌اند، به دست آورده‌اند.
سامانه توپخانه راکتی با تحرک بالا یا هیمارس که برای ارتش آمریکا تولید شده است، اکنون دوربردترین سلاح زمینی اوکراین با بردی نزدیک به ۵۰ مایل است. آمریکا در ضمن ارائه آن این تفاهم را داشته که از آن برای حمله به اهداف روسیه در داخل خاک اوکراین استفاده شود – اما نه در داخل خاک روسیه.
دکتر فاف می‌گوید: تحویل هیمارس به آنها چنانچه باعث کشته شدن سربازان روسی بشود، کار خوبی است اما نه در صورتی که باعث کشته شدن غیرنظامیان روس در نتیجه شلیک گلوله‌های توپخانه به داخل خاک روسیه شود.
او می‌افزاید، با این حال کی‌یف می‌تواند به راحتی استدلال کند که استفاده از هیمارس علیه روس‌ها در خارج از خاک اوکراین تنها راه برای پیروزی است.» / ایسنا