خدمات اجتماعی مسجد جمکران در ادوار مختلف از دستاوردها و امتیازات این مرکز بزرگ دینی است و باید با قوت ادامه یابد و بلکه ابعاد وسیع تری پیدا کند. شاید هیچ خدمتی در دستگاه امام زمان(عج) به اندازه رفع حوائج مستضعفان مورد قبول آن حضرت نباشد و شایسته است اقدامات گذشته همزمان و هم افزا با فعالیت های هدایتگرانه مسجد مضاعف گردد.
سردبیر«گویه»: چهارشنبه 19 مهرماه بود که خبر انتصاب تولیت جدید مسجد مقدس جمکران توسط رهبر معظم انقلاب منتشر شد. در حکم رهبر فرزانه انقلاب خطاب به حجت الاسلام سیدعلی اکبر اجاق نژاد آمده است: «خدمتگزاری در آن جایگاه محترم، منزلت والا و افتخار بزرگی است و شایسته است به شکرانه‌ی آن، همه‌ی توان را برای خدمت به زائران و تسهیل بهره‌مندی از معنویت آن و نیز ارشاد و هدایت فکری آنان به کار برید».
بی شک امروز یکی از برجسته ترین کانون های معنوی و هدایتگر جامعه ایران مسجد مقدس جمکران است که در کنار شهر و حرم کریمه اهل بیت(ع) سهم والایی در رشد فکری و تربیتی مردم و پیروان اهل بیت(ع) دارد. در حال حاضر مسجد مقدس جمکران به راستی تبدیل به پایگاه بزرگ منتظران ظهور شده است و علاوه بر ایران اسلامی از دیگر کشورهای اسلامی نیز محبان اهل بیت(ع) خود را برای راز و نیاز و تجدید عهد با حضرت ولیعصر(عج) خود را به آن می رسانند.
مسئله مهدویت از اصول باورهای مسلمانان و خصوصا شیعیان است و همزمان اعتقاد به منجی آخرالزمان از دیدگاه های رایج و مشترک در میان ادیان الهی است.
بسیاری از حرکت های انقلاب اسلامی با اتکاء و برآمده از اندیشه انتظار شکل یافته است و این عقیده ممتاز سهمی اساسی در رفتارهای ملت ایران دارد.
مسجد مقدس جمکران نیز که در باور اتباع اهل بیت(ع) به دستور امام زمان(عج) تأسیس یافته است در چند دهه اخیر موقعیتی محوری در زمینه ارتباط معنوی با حضرت حجت(عج) و مکانی برای همبستگی و انتظار ملل منتظر مصلح جهانی شده است.
هر ساله در شب نیمه شعبان و ایام میلاد آخرین حجت خدا در زمین، بزرگترین جشن دینی ایران در این مکان برگزار می گردد که با شکوه بی نظیری همراه است.
اکنون که تولیت جدید برای اداره این مکان مقدس توسط رهبری حکیم انقلاب تعیین شده است امید می رود تا در ادامه حرکت های خوب و تأثیرگذار قبلی تحول و رشد و تکامل در برنامه های مسجد مقدس جمکران مشاهده گردد.
مراجع عظام تقلید در قم همیشه بر اهمیت این مسجد و نیز لزوم پرهیز از خرافات در تبیین مسائل مهدویت و رفتارهای منتظران تأکید داشته اند و همزمان بدخواهان بر آن بوده اند با تمسخر ارادت مردم به مهدی موعود و دلدادگی به مسجد جمکران شبهات پی در پی را در این زمینه پراکنده کنند. از این رو تبیین عقلانی و مطابق با فطرت مسائل مسجد جمکران بدون افزایش مناسک بدون مبنا ضروری است.
حضرت آیت اله خامنه ای در رابطه با اهمیت و منزلت مسجد جمکران نکات ناب و ارزنده ای دارند که بازخوانی آن لازم است. ایشان در رابطه با مسجد مقدس جمکران تصریح می کنند: «خوشبختانه امروز این مرکز مورد توجّه مردم است؛ قدیم این‌جور نبود. سالهایی که ما در قم بودیم، شبهای چهارشنبه یا شبهای جمعه یک تعداد معدودی از افراد میرفتند در همان مسجد که یک محلّ کوچک محدودی بود، زیارتی میکردند و خیلی بندرت کسانی در آنجا میماندند؛ خیلی محدود بود. خود ما که چند سال در قم بودیم، چند مرتبه بیشتر توفیق پیدا نکردیم برویم مسجد جمکران؛ رایج نبود، متداول نبود، دلها این جور مجذوب و کنده‌شده‌‌ی به سمت معنویّات نبود؛ حاکمیّت، حاکمیّت فضای معنوی نبود. این بود که یک مرکز به این عظمت، به این قداست -که مورد توجّه بزرگان بوده است، مورد توجّه رجال الغیب و عبادالله و امناءالله بوده- این جور از چشم مردم در واقع پنهان بود و کسی توجّهی نداشت. بزرگانِ علما اینجا می‌‌آمدند، زیارت میکردند، [از جمله] مرحوم فیض کاشانی رضوان الله تعالی علیه. فرزند ایشان، مرحوم علم‌الهُدیٰ رضوان الله علیه یک جایی مینویسد که من در خدمت پدرم آمدیم مسجد جمکران را زیارت کردیم و اینجا بودیم.
اهل معنا و اهل توجّه و تذکّر، دلداده‌ی به این محل بودند لکن توده‌‌ی مردم، عامّه‌‌ی مردم، حتّی ما طلبه‌‌ها بی‌‌توجّه بودیم، غافل بودیم. یکی از عیوب حاکمیّت دستگاه‌های سیاسی غیر دینی و غیر معنوی همین غفلت است؛ مردم از ارزشهایی که دم دست آنها است و میتوانند استفاده کنند غافل میمانند. وقتی حاکمیّتِ مسلّط بر جامعه و محیط بر جامعه، یک حاکمیّت معنوی بود، الهی بود، دینی بود، یک خاصیّت طبیعی آن همین است که معنویّات رواج پیدا میکند، جلوی چشم قرار میگیرد، دلها به طرف آن جذب میشود؛ این چیزی است که امروز اتّفاق افتاده. نه اینکه امروز گناه نیست، نه اینکه آدم بد وجود ندارد و آدم بی‌‌توجّه و غافل وجود ندارد؛ چرا، لکن فرق است بین اینکه فضای عمومی جامعه، فضای معنوی باشد، معنویّات به عنوان یک ارزش مطرح باشد در جامعه و اینکه معنویّات بکلّی مغفولٌ عنه باشد یا ضدّارزش باشد؛ این است که باید این فضا را قدر دانست».