تا همین چند سال قبل هیچ کس فکر نمی کرد روزی برای نفس کشیدن هم باید برنامه ریزی کرد؛ چرا که ظاهراً راحت ترین و ارزان ترین کار همین نفس کشیدن است. کافی است در همان بدو ورود به این کره آسفالته پرستار یا مامای محترم دو ضربه محکم به پشت نوزاد وارد کند تا صدای گریه بچه برای اولین بار دربیاید و از همان لحظه الی قیام یوم الدین مفت و مجانی، بدون هیچ محدودیتی نفس بکشد؛ مگر اینکه سهمیه نفس کشیدن به پایان برسد و از واریز سهمیه جدید خبری نباشد! اما با اوضاع به وجود آمده شاید در ادامه ملت مجبور شوند در نفس کشیدن هم صرفه جویی کنند و یا دولت به جای طرح «هر دم یک باز دم» رویکرد «هر دم دو یا سه باز دم» را اجرا کند و قس علی هذا…
یاد ایام گذشته به خیر… تا همین چند سال قبل که هنوز اوضاع هوا و نفس کشیدن کشمشی نبود و مردم می توانستند در پارک ها ورزش کنند و قدم بزنند؛ هر از گاهی خلق الله دست نامزدشان را می گرفتند و زیر نم نم باران به پارک یا باغات می رفتند و با خودشان زمزمه می کردند« بگذاریم که احساس هوایی بخورد!» ولی ظاهراً قرار است به زودی نفس کشیدن در پارک ها و باغات کانالیزه شود و روی حساب و کتاب باشد. استارت این کار هم توسط چینی های چشم بادامی زده شده است. اصل ماجرا به روایت جراید…
«شرایط زیست محیطی پکن پایتخت چین، در وضع بدی قرار دارد و برای زندگی بسیار نامساعد شده است. مقامات چین به تازگی قوانین جدیدی را تصویب کردند و به منظور کنترل و مبارزه با آلودگی هوا در پکن که طی چند ماه اخیر به بیشترین میزان خود رسیده، برنامه های کلانی تصویب کرده و میلیاردها یوان هزینه صرف کرده اند. به تازگی شرکت معماری اور پراجکت، پیشنهاد ساخت سایبانی مهر و موم شده مملو از هوای پاک را به مسئولان شهرداری پکن ارائه کرده که در آن حباب هایی روی باغات و پارک ها کشیده میشود، تا واحه هایی از محیط های تحت کنترل بسازند که دما و رطوبت آنها سالم و کنترل شده است. این واحه ها علاوه بر فراهم کردن فضایی سبز و سالم، ساختمان های اطراف از جمله آپارتمانها، ادارات و ساختمان های پزشکی نیز می توانند از سیستم کنترل هوای این طرح بهره مند شوند و هوای مصرفی خود را از این واحه ها تامین کنند.» ( به نقل از روزنامه جام جم)
ملاحظه فرمودید. ظاهراً منبعد زوج های چینی باید روی کارت تبریک عروسی شان بنویسند« واحه ای ساخته ایم؛ سایبانش همه باد و حصارش همه تکرار هوا و الی آخر…
البته اگر این طرح در پکن جواب بدهد، هیچ ضمانتی برای اجرای آن در تهران و سایر کلان شهر های مملکت ما وجود ندارد. چرا که بر اساس مشاهدات میدانی ، تا همین الان نصف باغات کلان شهر ها به برج تبدیل شده اند و مابقی نیز در انتظار خشک شدن درختان شان…
علی ای حال با وجود دوستان چینی چندان هم جای نگرانی نیست. چون این چینی هایی که ما دیدیم حاضرند خودشان از ماسک اکسیژن استفاده کنند ولی هوای تولیدی واحه های اکسیژن شان را به کشور های دیگر صادر کنند. خلاصه اگر دو روز دیگر روی شیشه مغازه ها عبارت « هوای تازه چینی رسید.» دیدید، تعجب نکنید!